Museum
In het hart van het bruisende Amsterdamse centrum bevindt zich een van de oudste musea van de stad: Museum Amstelkring, Ons’ Lieve Heer op Solder. Hier ervaart de bezoeker de Hollandse Gouden Eeuw op een bijzondere manier.
Kerk op zolder
De bezoeker stapt bijna 350 jaar terug in de tijd en wandelt door gangen, woonkamers, keukens en smalle trappenhuizen op weg naar de grote schat van dit museum, een kerk op zolder, compleet met galerijen, een groot altaar en zo’n 150 zitplaatsen.
Uniek
De zolderkerk is gebouwd in een tijd dat de katholieke eredienst officieel verboden was. De schuilkerk is van buitenaf onherkenbaar en maakt deel uit van een uniek ingericht woonhuis.
Schilderijen, beelden en zilverwerk brengen er de 17de eeuw en het katholieke verleden van Amsterdam tot leven.

Keuken / Kitchen

Keuken
Een van de meest geliefde ruimten in Museum Amstelkring is de 19de-eeuwse keuken. Deze keuken in het achterhuis is minder oud dan hij lijkt. Hij werd in 1888 gebouwd voor de toenmalige conciërge van het museum. Bij de oorspronkelijke ruimte is toen de binnenplaats getrokken, waardoor een ruimer vertrek ontstond, dat daglicht ontvangt door vensters in het dak. De keuken oogt zo oud omdat er gebruik gemaakt is van oude materialen: een vroeg 18de-eeuwse gootsteen en 17de-eeuwse tegels. Ze zijn afkomstig uit gesloopte panden uit de buurt.

Kitchen
One of the loveliest parts of Amstelkring Museum is its nineteenth-century kitchen. Located in the middle house, it is less old than it seems. It was built in 1888 for the museum caretaker. The inner courtyard was joined to the original room to make the kitchen larger and to bring in daylight
from the roof window. The kitchen seems old because original materials were used, such as an eighteenth-century washbasin and seventeenth-century tiles from demolished houses in the neighbourhood.

Patience, 2004, slides

Philippine Hoegen werd getroffen door de woonkamers en keukens in het museum. Zij zoekt bezieling in dagelijkse voorwerpen, meubels en interieur. Door het verstrijken van de tijd, wordt de personificatie sterker in het uitgeholde, afgetrapte, uitgewoonde van datgene wat resteert.
Deze vierde dimensie versterkt letterlijk en figuurlijk de vergankelijkheid van aardse en materiële zaken. De twee keukens in Museum Amstelkring vormen het decorum voor haar diainstallaties.

Philippine Hoegen is fascinated by the livingrooms and kitchens in the museum. She finds inspiration in everyday objects, furniture and interiors. As time passes, her identification with the eroded, worn out, run down remains increases. This fourth dimension intensifies the transience of the worldly and the material, literally and metaphorically. Her slide installations are set in Amstelkring Museum’s two kitchens.

Krien Clevis

Gevel museum / Exterior Amstelkring Museum

Eenvoudige gevel
De gevel van Museum Amstelkring, Ons’ Lieve Heer op Solder is een eenvoudige Amsterdamse “tuitgevel”. Maar achter deze smalle gevel aan de gracht gaat een spectaculaire kerk schuil. Het pand werd in 1661 gekocht door Jan Hartman, een rijke koopman van Duitse afkomst. Hij leefde met zijn familie op de begane grond en eerste verdieping en liet de zolder tot kerk verbouwen. Vanaf de straat is deze kerk onzichtbaar. Zij is verscholen achter een anonieme gevel en werd eeuwenlang getolereerd door de Amsterdamse overheid.

Simple façade
The simple façade of Amstelkring Museum, Our Lord in the Attic, is a typical Amsterdam funnelshaped gable. But behind this narrow front overlooking the canal lies a spectacular church. The building was purchased in 1661 by Jan Hartman, a wealthy merchant originally from Germany. He and his family lived on the ground and first floors. In the attic he constructed a church. It is impossible to tell from the outside. It remained hidden behind its anonymous façade and was tolerated by Amsterdam’s local authority for centuries.

Secret, 2004, wood, project model rendering

Cristian Bovo (Joys) is gefascineerd door het geheim achter de gevel. Zijn sculptuur voor Museum Amstelkring verbindt het interieur van het museum met de bruisende buitenwereld . “Toen ik voor het eerst naar dit museum ging, verwachtte ik een kleine kerk, verscholen achter een eenvoudige deur. Maar het ongelofelijke bleek: op de zolder van een woonhuis bevond zich een indrukwekkende kerk! Je bereikt die kerk via een doolhof van trappen en kamers, allemaal verborgen achter die eenvoudige gevel. Dit geheim is te groot om verborgen te houden! Ik voel de noodzaak het naar buiten te brengen. En datzelfde geldt voor mijn werk. Ook mijn sculptuur kan niet verscholen blijven; het breekt door de gevel naar buiten, wordt zichtbaar voor iedereen. In de vorm weerklinkt het contrast tussen de kerk en het huis. De kleur van mijn geheim is paars, de kleur van de hartstocht, tegelijkertijd verboden en heel attractief.”

Cristian Bovo (Joys) was inspired by the secret behind the façade. His sculpture for Amstelkring Museum connects the building’s interior with the bustling world outside. As he remarks, “When I
came to the museum for the first time, I thought I’d find a little church behind a little door, instead it’s incredible: there’s a church inside a house! Each space is used in different ways: a labyrinth of stairs and rooms, hidden like a secret. It’s a secret too big not to be told! I feel the need to bring the secret out. Just like the secret, my work can’t stay closed and hidden inside the house. It has a similar urge not to remain a secret. The shape of this work resembles this
secret: a powerful contrast, like that between the church and the house. My secret is purple, because this colour represents passion, a thing that is simultaneously forbidden and attractive.”

Biechtruimte / Confessional

Biechtruimte
Museum Amstelkring is opgebouwd uit drie aan elkaar gekoppelde gebouwen: een grachtenpand aan de Oudezijds Voorburgwal en twee kleinere achterhuizen. Rond 1740 is in het tweede achterhuis een biechtruimte aangebracht: een eenvoudige, kastachtige ruimte, waarin de gelovige - knielend achter een venster met fijn traliewerk - de zonden kon biechten aan de priester. Als op gezag van de priester – die daarin de kerk vertegenwoordigde – boete moest worden gedaan, bad men enkele gebeden. De jonge Romeense kunstenaar Heliana Adalgiza Rotariu heeft zich door deze unieke biechtruimte laten inspireren.

Confessional
The museum occupies three adjacent buildings: a canal house on Oudezijds Voorburgwal, and two smaller premises directly behind it. Around 1740 a confessional was built in the second of these back houses: a simple cubicle in which a person can kneel beside a lattice window to confess their sins to a priest. After the priest has prescribed a suitable penance – with the authority of the Church – various prayers are said.
The young Romanian artist Heliana Adalgiza Rotariu was inspired by this unique confessional.

Confessional, 2004
drawing, water color, black and white, 160 x 60 cm

Heliana Adalgiza Rotariu is geintrigeerd door het mystieke karakter van de biechtruimte van de schuilkerk Ons’ Lieve Heer op Solder. In haar eigen woorden: “ik voel een sterke relatie tussen de twee kleine kamers van de biechtruimte en de twee figuren in mijn werk. Het zijn figuren zonder gezicht en identiteit; ze verbeelden voor mij de christelijke gemeenschap. De zwarte figuur symboliseert de priester. Ik heb hem monochroom weergegeven, gedecoreerd met kleine symbolen van een ‘zuiver’ leven. De witte figuur verbeeldt ‘de gewone man’, veelkleurig getekend door het leven. Mijn werk gaat over het stoffelijke en het onstoffelijke. De personen in tegenovergestelde posities symboliseren voor mij een universum waarin geen boven en onder is, maar slechts betekenis en leegte.”
Heliana’s werk komt niet voort uit een lange traditie; het ontkent haast elke associatie met land en cultuur. De kunstenaar schetst vanuit autobiografische aspecten, pril en puur.

Heliana Adalgiza Rotariu was intrigued by the mystical character of the confessional at the hidden church. As she comments, “The two small rooms relate closely to the two characters of my creation: characters without faces or identity, symbolising the Christian world. The man in black represents the priest, portrayed in monochrome with the symbols of his pure life. The figure in white represents the layperson, with multicoloured symbols of secular life. My work deals with matter and antimatter. The opposing positions of the characters symbolise the fact that there is no ‘up’ or ‘down’ in the universe, only sense and counter sense.”
Heliana’s work does not stem from a long tradition and denies any association with either country or culture. She draws on her own personal history, pure and simple.

Krien Clevis